Zo'n anderhalf jaar geleden schreef ik dit
blog . Vrijwel meteen had ik een verhaal paraat in mijn hoofd over het meisje in dit blog en haar broertje op deze foto. Of het echt haar broertje is weet ik niet, het zou zo kunnen zijn. Het zou ook evengoed niet zo kunnen zijn.
Het verhaal bleef sudderen in mijn hoofd, maar deadlines van series en afspraken met uitgevers doorkruisten het verhaal. Zo gaan die dingen. Het is tenslotte veiliger een verhaal te schrijven waar een uitgever op zit te wachten dan een waarvan ik wel kan denken dat het fantastisch is, maar waarvan ik nog niet weet welke uitgever ik daarvan kan overtuigen.
Nu er wat ruis op de lijn is gekomen wat betreft andere opdrachten, ontstond er ruimte in mijn hoofd en in mijn agenda om dit idee eens serieus aan te pakken.
En meteen toen ik het document aanmaakte dat als werktitel kreeg: 'De dag dat mijn broertje verdween' begonnen de woorden te stromen. Wat is dat leuk om weer eens iets te schrijven waarvan ik nog niet weet waartoe het zal leiden. Iets dat als een impuls mijn hoofd binnen plopte en er nu uit mag.
Nieuwsgierig naar een voorlopig stukje uit het eerste hoofdstuk?
Maar hij kwam niet terug die dag.
En ook de daaropvolgende dagen niet.
Hij kwam niet en hij werd niet gevonden door mijn vader en
zijn vrienden die met hun oude rammelende pick-uptrucks de woestijn uitkamden.
Hij leek van de aardbodem verdwenen, net als zijn ezel. Het trouwe dier dat hem noodlottig zou worden. De ezel die, als je het zuiver
beschouwde, de dood op zijn geweten had.
Misschien omdat Samer te veel van hem hield.
Misschien omdat hij hem te veel vrijheid gaf.
Wie zal het zeggen?
Kortom, ik zoek een uitgever voor een spannend verhaal met een exotisch tintje dat zich afspeelt in de oude stad Petra in Jordanië. Verteld door de ogen van een zusje over een jongen en zijn ezel die de dood van een toerist ogenschijnlijk op hun geweten hebben.
... dacht ik toen het regende en het geen wandelweer bleek te zijn. De kleuren van bloemen komen dan veel mooier uit dan in de zon. En met een beetje mazzel houden ze de druppels vast, en dan krijg je prachtige plaatjes. Blije klaproos in de tuin van vriendin Tineke.
Afgelopen winter schreef ik me een slag in de rondte. En dan komt er een paar maanden later natuurlijk ineens een berg werk op me af: zetproeven bekijken. Wat is dat leuk! Voor het eerst zag ik de illustraties en ik werd er helemaal blij van.
Nazrina Rodjan heeft heel hard gewerkt tijdens haar illustratiestage en het resultaat mag er zijn! Vandaag zijn de bestanden klaar en goedgekeurd en geprezen en dat betekent dat het boek nu naar de drukker kan. Naar Pumbo, waar ik altijd kleine oplages voor mezelf bestel. Goede service, altijd bereidwillig om te helpen en een goede prijs als je maar enkele exemplaren wenst. En geen kleine lettertjes waardoor je met je boek aan hen vastzit. Zo hoort een POD-drukker te werken volgens mij.
Ik ben er blij mee, het is erg mooi geworden. Behalve mijn honden speel ik zelf natuurlijk ook 'geromantiseerd' een rol in het boek. En het doet me deugd hoe ik nu 'te boek' sta :-)
