Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

dinsdag 17 april 2012

Vervolgcursus boekvazen maken 2

Nog een paar extra plaatjes voor de enthousiastelingen.

Lees eerst: http://nettyvankaathoven.blogspot.com/2012/01/korte-cursus-boekvazen-maken.html
en:
http://nettyvankaathoven.blogspot.com/2012/04/vervolgcursus-boekvazen-maken.html

Klik eventueel op de foto's voor een vergroting.









Vervolgcursus boekvazen maken










Het eerste deel (voor de absolute beginners) van de cursus boekvazen maken staat hier:
http://www.nettyvankaathoven.blogspot.com/search/label/Boekvazen
Maar ineens, zoals dat bij rages en hypes gaat, zijn mijn boekvazen helemaal in!
Gisteren, tijdens de schoolbezoeken in Mol, waren juffen en kinderen enthousiast over mijn tentoongestelde boekvaas. De kinderen wilden meteen hun schoolboeken creatief gaan omvormen, maar dat scheen dan weer niet te mogen. En vandaag kregen een paar collega's geweldige plannen voor een toepassing. Dus ik laat er voor de 'gevorderden' nog een paar zien.
Ik zal ze deze keer wat dichterbij tonen, misschien ontdek je dan hoe makkelijk ze gevouwen zijn. Klik op de foto's voor een vergroting. Experimenteer er rustig op los, ik heb nog veel meer variëteiten ooit gemaakt, maar niet allemaal gefotografeerd. Experimenteer ook eens met boeken met plaatjes erin. Dat geeft weer een ander effect.
Er komt geen schaar aan te pas, er wordt geen bladzij uit het boek verknipt. Dat is de uitdaging natuurlijk. Je gaat het boek niet vernachelen! Je kunt het dus altijd nog een keer lezen.

Bedachte toepassingen:

- Verras je moeder op Moederdag met een vaas met een kunstroos erin (kost maar een euro)
- Versier de etalage van je boekwinkel met boekvazen
- Pimp je saaie boekpresentatie met een stel boekvazen van je nieuwe boek
- Breng een rijtje boekvazen naar je oma voor op de vensterbank in plaats van die verdorde planten
- Geef je vriend die allergisch is voor ezelsoren een fonkelnieuw boek als boekvaas gevouwen cadeau (therapeutisch verantwoord)
- Vouw elk boek in je boekenkast dat niet de moeite waard is om opnieuw te lezen tot een mooi object (toch nog waar voor je geld)
- Vouw al je eigen beheerboeken die nog op je zolder liggen om tot een kunstwerk en verkoop ze op Koninginnedag op straat (toch nog een beperking van je verlies)


Laat een bericht achter onder dit blog als je nog een leuke toepassing weet en ik zet hem erbij. Met eervolle vermelding natuurlijk.
En om jullie uit te dagen: Je mag tot 10 mei foto's van jouw geweldig mooie boekvaas sturen (liefst ergens waar de vaas wordt toegepast) naar mijn mailadres: nettyvankaathoven(apenstaartje)casema.nl en de vouwer van de leukste vaas krijgt een boek van mij naar keuze cadeau. Je mag ook de foto hieronder zetten als dat lukt bij het antwoorden (heb ik nog niet uitgevonden of dat kan).

En mochten er veel mensen dit echt te moeilijk vinden, dan overweeg ik een stap-voor-stapboekje uit te geven over het vouwen van boeken. Wordt vast net zo'n hype als het wildbreiboek van een collega.

Om dit blog niet te 'zwaar' te maken, plaats ik een paar andere foto's in een nieuw blog hierboven.

maandag 16 april 2012

Ik vond mijn hoofdpersoon

Terwijl ik nietsvermoedend op een stoere step door de bossen croste, stond hij daar ineens: Niels. Voor een nieuwe ponyserie die nog geïllustreerd gaat worden, waren de illustrator en ik op zoek naar een geschikt fotomodel voor pony Pluis. Alle shetlanders die ik zag waren te sloom of te klein of te dik of te lelijk. En toen stond zomaar ineens Niels voor mijn step. Harig en ruig. Met glimmende, ondeugende oogjes. Hij moest het zijn.
Zijn eigenaar vond mijn vraag misschien wel een beetje vreemd,  maar vond het toch al snel goed dat ik wat proeffoto's van hem nam. Die worden nu bekeken door de illustrator en als ze bevallen krijgt Niels binnenkort een superbelangrijk modellencontract! Per fotosessie verdient hij minstens twee winterpenen en tien lekkere paardenbloemen. Af en toe zelfs een appel. Moet je eens zien hoe braaf hij daarvoor model gaat staan!

zaterdag 14 april 2012

Je remt stevig af ...

Stel, je fietst op een zonnige middag een rondje door het dorp. De ramen van een school staan open en je luistert in het voorbijgaan naar wat daarbinnen gebeurt. 'Tess en Tim', hoor je zeggen. Dat kan niet waar zijn, dat is jouw serie! Je remt stevig af, stuitert de stoep op en gluurt heimelijk door de ramen naar een jongen die zijn boekenbeurt over jouw boek 'Spoek op het vlot' houdt!

Nee, dit is niet waar. Zo ging het niet echt. In werkelijkheid hadden Stan en ik via de mail afgesproken dat ik als verrassing zou komen opdraven als hij zijn boekenbeurt over mijn boek zou houden. En daar was ik dan.
Stan had het boek echt goed gelezen, van elk hoofstuk zelfs een samenvatting gemaakt! De kinderen uit zijn klas wisten op elke vraag van hem over het boek na afloop het juiste antwoord, dus ze hadden goed geluisterd. En daarna mochten ze mij nog bestoken met vragen! Heel veel vragen!

Het ging helemaal toppie en ik hoop dat Stan een mooi punt heeft gekregen van de meester!

zaterdag 7 april 2012

Vogeltjesdans

(Omdat het bijna Pasen is, een oude ei-column uit de doos)

Het was zaterdagavond. We waren net gearriveerd in ons vakantiehuis in een klein dorp.
‘De winkeltjes gaan hier dag en nacht voor je open,’ wist mijn vriendin, die ooit een half jaar in Tsjechië woonde en de taal nog dacht te spreken.
Dat kwam goed uit. Vanwege een crisis met gekke kippen of koeien mochten we niets van dierlijke oorsprong over de grens meenemen. We hadden geen trek in enkel brood met jam.
In een garagebox was een kruimelig supermarktje gevestigd en een vrouw opende, op ons kloppen, de deur. Ze had kaas, melk en hondenbrokken. Gered!
‘Neem ook wat eieren,’ riep ik naar mijn vriendinnen, terwijl ik buiten wachtte met hond Sjef. Ik zag ze in hun Beste Buitenlands om eieren vragen. Ze voerden een vogeltjesdans uit, waarbij ze luidkeels kakelden.
De vrouw liep naar achteren.
Groot was de verbazing bij mijn vriendinnen, toen ze terugkwam met een diepvrieskip in een theedoek gewikkeld. Wie weet waar ze die vandaan had getoverd, maar we waren, gezien de lage Tsjechische restaurantprijzen, niet van zins de kip te gaan braden. Het lukte mijn vriendinnen haar duidelijk te maken dat de kip retour vriezer kon.
Ze probeerden het opnieuw.
Op hun hurken zaten ze samen te tokken. Toen was er een zo slim om naar haar omvangrijke billen te wijzen, vervolgens naar de grond, vergezeld door het geluid: ploink.
Ah, dat werd begrepen.
Trots verlieten ze even later de winkel met een papieren zakje. Daarin zaten zes kakelverse eitjes, netjes per stuk verpakt in een oude krant.
‘Je kunt ons om een boodschap sturen,’ constateerden ze trots.



donderdag 5 april 2012

Eendenliefde

(Vandaag zag ik weer een jammerlijk platgereden eend. Vandaar een herplaatsing. Deze column staat in het boekje 'De kwijte winkelkar' van Kaat Roozal, dat nog steeds te koop is)

Eendenliefde

Het is al donker als ik naar huis rijd. Op de rondweg zie ik in het licht van mijn koplampen een eend staan. Stijl rechtop, hoog op zijn poten, snatert hij zijn leed.
Ik minder vaart. Hij blijft staan als een agent. Ik toeter, hij verzet geen stap.
Ik zet mijn alarmlichten aan en stap uit. Er ligt iets aan zijn voeten. Een vrouwtjeseend zie ik als ik hem nader. Om haar heen liggen wat losse veren. Vermoedelijk een ontmoeting met een auto gehad. Ik wil haar niet tot pulp rijden en besluit haar aan de kant te leggen.
Het mannetje snatert steeds luider als ik dichterbij kom. Hij dreigt mij aan te vallen.
Achter mij toetert iemand ongeduldig. Als de knaap in de auto merkt dat ik geen haast ga maken, schiet hij over de middenberm heen en scheert met piepende banden weg. Hij geeft mij nog net zicht op zijn opgestoken middelvinger.
Terwijl ik de eenden nader, de dode en de rouwende, gebeurt er een wondertje. Het mannetje port met zijn snavel onder haar vleugel en zowaar, ze staat wankel op. Hij moedigt haar aan door zacht te blijven prikken.
Als ze even suf om zich heen heeft gekeken, duwt hij haar naar de kant van de weg. Ze waggelt moeizaam voor hem uit, maar het gaat steeds vlotter. Ze bereiken samen de berm, even gaat ze zitten om te rusten, dan vliegt ze aarzelend de sloot over. Het mannetje snatert er blij achter aan. Ik hoop dat ze nog lang genieten van elkaars eendentrouw en vervolg mijn weg.

Een stuk verder zie ik de auto van de ongeduldige jongen ongelukkig tegen een paal geparkeerd. Aan de sporen te zien heeft hij te hard geremd voor de flitspaal.
Hij is uitgestapt en loopt, met zijn mobiel in zijn hand, hinkend naar de gekreukte kant van zijn wagen. Hij redt zich wel, schat ik zo in. Terwijl ik hem aan zijn lot overlaat, steek ik voor het eerst van mijn leven in het voorbijgaan even mijn middelvinger op.

zondag 1 april 2012

We hoopten dat we Paul van Loon zouden krijgen ...


Regelmatig bezoek ik met heel veel plezier scholen om te vertellen over mijn inmiddels dertig boeken. Bijna altijd is dat fantastisch. Kinderen stimuleren mij met hun vragen, ik stimuleer de kinderen door te laten zien/horen hoe ik mijn boeken verzin en schrijf. Maar heel soms gaat het fout. Fout al bij de start en het komt niet meer goed. Vorige week overkwam me dat.
Omdat Faiza is mijn held! in de tiplijst staat van de Nederlandse Kinderjury (Stem! Stem!) werd ik uitgenodigd. Maar ik was een soort van troostprijs :-(
'We hoopten dat we Paul van Loon zouden krijgen,' opende de juf mijn klasbezoek. 'Maar u schrijft vast ook mooie boeken. Uw naam ben ik vergeten, maar stelt u zich zelf maar even voor.'
Het kostte me wat tijd en inzet om de kinderen uit hun wat-hebben-we-weer-een-pechdag-houding te krijgen. Over Faiza werd een vernietigend oordeel geveld: 'Die hond had ze beter kunnen laten verzuipen,' beet een brutaal jongetje me toe. 'Ze schijten heel de stad onder.'
Mijn paardenboeken - op plattelandsscholen steevast een garantie voor veel ah en oh en wil-ik-hebben en lees-eens-wat-voor - konden hier niet op belangstelling rekenen. Waarschijnlijk hadden de kinderen uit deze overvolle flattenwijk nog nooit een levend paard gezien, buiten dat van Sinterklaas misschien.
Toch kwamen er uiteindelijk veel vragen en werd het gesprek over en weer geanimeerd. Het tij leek gekeerd.

Voorlezen

Maar ik had even buiten de diehards gerekend die echt Paul wilden. Toen ik voorstelde een stukje uit Faiza voor te lezen werd mij Raveleijn van Paul van Loon onder de neus gedrukt: 'Lees hier maar uit voor.'
Gggrrrrrrmmmpppfff.
Of ik Paul van Loon ook persoonlijk kende, werd er gevraagd. Nee, helaas niet, al had ik hem wel ooit een hand gegeven. Dat dan weer wel. Kende ik dan ... hier volgde een hele rits namen van schrijvers waar ik niet wekelijks mee borrel of inspirerende werkbesprekingen houd. Ja, ze zijn soms wel vriend van me op Facebook of Hyves, maar telt dat echt?
'En Geronimo dan?'
Ik kon erop wachten.
'Nee, jongens en meisjes, Geronimo en ook zijn zus Thea bestaan niet echt.'
'Wel!'
'Nietes!'
'Welles!!!'
'Kom op, groep 6! Jullie geloven toch niet echt meer in Sinterklaas en schrijvende muizen?'
Mokkend trokken de kinderen zich terug achter hun vertel-mij-wat-gezicht.

Genadeslag

Toch leek ik een deel van de klas te kunnen overtuigen van het feit dat ik echt fantastische boeken schrijf. Of ik zelf ook kinderboeken las, vroeg een belangstellend meisje.
'Jazeker, ik lees heel veel boeken van collega's.'
'Van wie dan?' vroegen ze. Ik noemde wat favoriete schrijvers, waarbij Joke van Leeuwen nog altijd een toppositie inneemt.
Toen zag een goochem jongetje zijn kans voorbij komen. Een inkoppertje en ik trapte er met grote voeten in. 'Als u zegmaar vakantie heeft, leest u dan uw eigen boeken?'
Ik legde uit dat een schrijver haar eigen boeken tig keer gelezen heeft tijdens het schrijven, tijdens het redigeren, tijdens het beoordelen van de illustraties bij de tekst. Vaak wel zeven tot tien keer, dus dan zou het niet meer zo boeiend zijn om een boek nog eens te lezen in de vakantie.
'Wat leest u dan?'
'Nou, bijvoorbeeld de nieuwe kinderboeken van collega's die net uit zijn.'
Stom, stom!
'Ook die van Paul van Loon?'
Nog niks in de gaten: 'Jazeker, ook wel eens die van Paul, want hij schrijft leuke boeken, vind ik.'
'Nou dan! Zie je nou wel! Waarom zouden wij dan wel uw boeken lezen in de vakantie.' Demonstratief werden er links en rechts wat boeken van Paul uit de kastjes opgedist.
Hierna kwam het niet meer goed ...

Gelukkig vond ik bij thuiskomst een mailtje in mijn inbox van een meisje bij wie ik een paar dagen eerder in de klas kwam:
Jij bent bij ons in de klas geweest, dat vond ik hartstikke leuk!
Ik wil nu net als jij ook een boek schrijven! Heb jij misschien een paar tips voor mij?
Jou boeken zijn trouwens hartstikke leuk en grappig! En je bent hartstikke lief ;-)


Ik ga haar snel wat tips sturen.

En omdat ik geen slechte verliezer wil lijken kunt u hierop klikken om op de site van Paul van Loon te komen.