Georgië/Armenië 32 Bonus en slot.

Nog een paar bonusplaatjes voor jullie met onderschriften.

Zo ziet een doorsnee Armeense weg er uit. Lappendekens. In Georgië worden wegen volledig nieuw geasfalteerd als er eindelijk geld is (van de EU bijvoorbeeld). In Armenië plakt men er steeds een nieuw stukje op na de winter.

Zo heb je niet echt veel aan een taxi, dunkt mij. 

Een verlaten soort jeugdherberg.

Een doorsnee speeltuin in Armenië. 

Een doorsnee dis in Armenië. O zo heerlijk!

Mooi landschap overal.

Een laatste kerkje om het af te leren. 

Mijn nieuwe vrienden die me vodka schonken tijdens de laatste koffiestop. 

Een laatste verlaten fabriek.

En een laatste plant op onze laatste stop. 

Vergeetmenietje vraagt me om deze landen vooral niet te vergeten. 

Dat beloof ik plechtig! 

Georgië/Armenië 31 Terug naar het Noorden

We moeten zo langzaamaan terug naar het Noorden, want we vliegen weer vanuit Tbilisi Georgië terug naar Nederland. Met een tussenstop in Turkije. Vanuit Armenië kun je dus niet naar Turkije vliegen vanwege de onmin tussen die landen.
Maar eerst zien we nog wat moois:

Het letterpark waar de schoolkinderen de letters van het eigen alfabet (36 stuks) leren. Inclusief schoolbus die wel een beetje vol zit.

Een bakker die heerlijk brood bakt in een traditionele oven en daarmee een goudmijntje heeft. En zijn overheerlijke taarten.

Het monument dat herinnert aan de aardbeving in Spitak in 1988 met 25.000 doden en 500.000 daklozen. In de omgeving ook compleet nieuw uit de grond gestampte dorpen (helaas geen foto's), gebouwd met noodhulp van verschillende landen. Sommige efficiënt, andere staan half af te verpieteren omdat de gebouwen niet geschikt waren voor dit land. Er is daarmee veel geld verloren gegaan.

En dan nog een plaatje van de mooie groene omgeving.

Georgie/Armenie 30 Yerevan 2

Uitzicht vanuit ons guesthouse op Yerevan. Het guesthouse was oké, het uitzicht ook, maar voor we er waren moesten we wel diep zuchten. Het lag in een van de oudste delen en dus ook achterstandswijk van de stad. Na een dag en een lawaaierige nacht waren we eraan gewend en gingen we houden van de slopjes en de steegjes. En de trappetjes waarlangs we afdaalden naar de stad.

We aten in een restaurant met traditionele muziek, en we hoorden dus volop de duduk. 

Daarna liepen we nog even de stad in om een taxi te zoeken en zagen dat Yerevan zich kan meten met elke andere hoofdstad van Europa. 

De volgende ochtend bezochten we het winkeltje om de hoek in ons wijkje. Hier geen bordjes dat er maar twee scholieren tegelijk naar binnen mochten, er konden sowieso niet meer dan twee mensen in. En je moest er als je een rugzakje droeg ook achteruit uit, keren was onmogelijk. Maar ze hadden er wel alles wat je zoal nodig kunt hebben. 

Georgië/Armenië 29 Yerevan 1

De hoofdstad Yerevan. Wat deden we daar?
We bezochten een markt en leerden eindelijk de duduk kennen. En zagen uiteraard Charles Aznavour overal.
We bezochten een viltster (Lala Mneyan) die het vilten in Nederland leerde en die Duits sprak en die we ontmoetten op het schaapscheerdersfeest. Ze had een atelier in een afgrijselijke Sovjetflat die was omgetoverd tot een soort bedrijfsverzamelgebouw. Maar haar ontvangst en haar werk waren hartverwarmend. We leerden veel over het West-Armeense borduurwerk. Het traditionele werk van de mensen die verdreven zijn uit het gebied dat nu Turkije heet. De weinige mensen die het overleefd hebben, hebben de technieken aan hun kinderen geleerd die het weer verder voort droegen. Een vrouwengroep in Yerevan maakt nu eigentijdse producten met die oude technieken. Met materialen die voorhanden zijn. Wol, noten, eikels en dergelijke.

En we keken naar de mooie en de lelijke gebouwen in de stad. Hier wat van de lelijke.