Ik zie scharkens, alaaf!

Van verre zag ik ze al staan, vier lichtbruine schapen in de sneeuw.

Zjors bleef belangstellend bij de omheining van betongaas staan snuffelen. Blijkbaar woeste schapen, dacht ik. Meestal staan ze achter een wankel draadje. Zeker niet achter een stroomdraad plus prikkeldraad plus betongaas.

Toen viel me pas hun vorm op. Geen dikke wolbol met vier stokjes eronder, maar een ovaal met vier stevige stappers. En toen pas kwam het huh?-moment!

De schapen knorden luid, hadden een stopcontact als neus en stonken als - juist ja - varkens.
Even dacht ik nog: zo verzin je ze niet. Dan zeggen ze dat je verhaal niet geloofwaardig is als je zo twee dieren mixt, maar ik kon er echt niet omheen.

Voor mijn neus stonden vier schaapvarkens, zeg maar scharkens, enthousiast de aarde om te woelen. Daar waren ze trouwens erg goed in. In een stief kwartiertje hadden ze een half perceel twintig centimeter diep omwoeld. Lijkt me ideaal als je in de lente je moestuin weer in wilt zaaien.

Nou ja, oordeel zelf. Is het een scharken of niet. Of wacht, het is carnaval, zijn ze verkleed?

(En kom nou niet aanzetten met dat het Mangalica-varkens zijn uit Hongarije. Zo on-sprookjesachtig! Het zijn scharkens uit Gemonde. Of all places!)

Klik op de foto's voor een vergroting.