Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

zaterdag 9 maart 2013

Drie onmisbare stappen voor een pensionada

Nou, de titel is wel wat misleidend, want ik weet niet echt of deze stappen onmisbaar zijn. Normaal gesproken volg je namelijk eerst een PIZ-cursus (Pensioen In Zicht) voordat je je laptop aan de wilgen hangt. Maar dat hebben ze niet voor schrijvers, dus ik deed het maar een beetje met mijn eigen boerenverstand.

Mijn eerste drie stappen:

1. Ik kocht van mijn eerste pensioengeld een prachtige knalpaarse leren stoel. Jawel, zo eentje met een knopje 'zzzzzzzzz' en dan gaat hij achterover en komt je voetensteun tevoorschijn. Wel supertrendy, maar in zijn vorm toch echt een beetje een oude-damesstoel. Ik heb er helaas nog geen foto van om u te laten zien hoe prachtig hij is, want ze moeten hem nog (paars) maken. Maar niet getreurd want:

2. Ik ging op schilderles omdat een pensionada een hobby hoort te hebben om dan tegen iedereen te kunnen zeggen: 'Ik heb het nog nooit zo druk gehad dan sinds ik met pensioen ben.' Dat zeggen ze allemaal, dus dat hoort waarschijnlijk zo.
Ik schilderde dus voor u alvast mijn mooie paarse stoel met mij erin.
'Maar Netty,' zult u waarschijnlijk zeggen, 'ben jij echt zo slank geworden?'
Nee dus, maar ik heb pas vijf lessen gehad, dus ik kan nog niet zo goed schilderen.
Eigenlijk is het maar een beetje gebroddel, gehannes, gekladder, gefruts. Maar goed, misschien ziet u over een halfjaar wat verbetering.
Dat wat ik in mijn hand heb is een knisperend echt boek. Geen e-reader!
En naast mij staat, jawel, een lege wijnfles.
Ik zie dat ik mijn borstjes op de tekening ook weer wat opgetrokken heb naar gewenste hoogte. Zo simpel kan een zelfbeeld dus verbeteren!

3. Ik boekte een reisje met een bus vol gelukkige pensionadas naar Cappadocië. Want: 'We moeten er nu nog van genieten!' en 'Dat ze het kunnen doen voor dat geld!' en vooral: 'Nou kunnen we gewoon gaan als we willen!'
Dat kon ik altijd al, maar dat telt niet als je nog geen pensionada bent. Waarschijnlijk komen er op dit blog nog een aantal mooie Turkije-verhalen over een paar weken. Ik moet nog gaan mensen, niet te ongeduldig.

Nou, voor de eerste drie stappen toch niet slecht, dacht u ook niet? Zelf ben ik best content.

Nu moet ik nog op zoek naar een of meer oppaskinderen, want die heb ik niet automatisch zelf voortgebracht. En dat moet wel, denk ik. Iedereen om me heen zegt als ik iets af wil spreken: 'Nee, dan kan ik niet, want dan heb ik Martijn/Elske/Femke/Daan/Joep/Engel/Mirna/Joris/Lieve/Lotte*
(Streep door wat niet van toepassing is)
En dan pakken ze hun telefoon (waar ze nooit mee bellen, laat staan dat ze ooit gebeld worden) en vegen met hun vinger net zo lang over de voorkant tot de nieuwste foto van Martijn/Elske/Femke/Daan/Joep/Engel/Mirna/Joris/Lieve/Lotte* te zien is.
Zo'n veegtelefoon heb ik trouwens ook nog niet. Aandachtspuntje!

3 opmerkingen:

  1. Hoi Nettie,
    Wa kunde gij toch grappig schrijve! Veel liefs van Anne-Marie van tante B en ome J

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je Anne-Marie! Volgens mij kun jij veel mooier tekenen en schilderen dan ik!

    BeantwoordenVerwijderen