Ze kan het, ze kan het!!

Als je een stagiaire een tekst van je in handen geeft is het altijd maar spannend afwachten of ze (al) in staat is dat juist te verbeelden in illustraties. Nou Arwen Luijten blijkt het dus te kunnen!
Deze illustratie maakte ze bij mijn verhaal Mierenleeuwen kijken. De blik van opa is precies zoals ik hem wenste!
En het kleurgebruik vind ik fantastisch. (Klik op het plaatje voor een vergroting)


Het stukje tekst dat erbij hoort luidt:

Ze ging naar buiten, naar het erf waar opa de duiven voerde.

‘Roekoe, roekoe!’ riep ze.
‘Roekoe, roekoe,’ antwoordde Gerrit, David, Sophie of Melanie.
‘Opa, houd jij van je duiven?’ vroeg Fleur.
‘Nou, houden van … dat is zo’n groot woord,’ antwoordde opa. Hij gooide een handvol graan. ‘Ik heb er een beetje mijn bezigheid aan, dat zal het zijn. Dat je wat om handen hebt; het is anders ook maar stil hier.’
Toen hij dat zei, aaide hij Fleur door de haren. Ze snapte er niet veel van. Het was nooit stil bij opa. Ze hoorde vogels fluiten in het bos achter opa’s huis, soms wel twintig tegelijk. En ze hoorde de wind ruisen door de dikke ratelpopulier. Dan waren er nog de kikkers in de vijver die dag en nacht kwaakten.
Toch wist ze dat opa van zijn duiven hield. Door hoe hij naar hen keek.