We bezochten een markt en leerden eindelijk de duduk kennen. En zagen uiteraard Charles Aznavour overal.
We bezochten een viltster (Lala Mneyan) die het vilten in Nederland leerde en die Duits sprak en die we ontmoetten op het schaapscheerdersfeest. Ze had een atelier in een afgrijselijke Sovjetflat die was omgetoverd tot een soort bedrijfsverzamelgebouw. Maar haar ontvangst en haar werk waren hartverwarmend. We leerden veel over het West-Armeense borduurwerk. Het traditionele werk van de mensen die verdreven zijn uit het gebied dat nu Turkije heet. De weinige mensen die het overleefd hebben, hebben de technieken aan hun kinderen geleerd die het weer verder voort droegen. Een vrouwengroep in Yerevan maakt nu eigentijdse producten met die oude technieken. Met materialen die voorhanden zijn. Wol, noten, eikels en dergelijke.
En we keken naar de mooie en de lelijke gebouwen in de stad. Hier wat van de lelijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten