Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

dinsdag 2 juli 2019

Georgië/Armenië 16. Dag 6, op weg naar Vardzia.

Tot op heden reisden we door Georgië. Op dag 6 gingen we de grens met Armenië over, maar eerst nog even een oud grottenklooster bezoeken. De bloemetjes eromheen vond ik mooier dan de grotten, maar natuurlijk minder spectaculair.

Wikipedia zegt over het klooster:
"De grotstad Vardzia (Georgisch:ვარძია) is een grotklooster in het zuiden van Georgië in de buurt van Aspindza op de linkeroever van de rivier Mtkvari. Het werd gesticht door Koningin Tamar in 1185.
Het klooster werd gebouwd als bescherming tegen de Mongolen en bestond uit meer dan zesduizend appartementen in dertien verdiepingen. De stad omvatte een kerk, een troonzaal en een complex irrigatiesysteem met bewaterde terrasvormige landbouwgronden. De enige toegang tot het complex was door de enkele goed verborgen tunnels in de buurt van de Koera.
Een aardbeving in Samtsche verwoestte ongeveer twee derde van de stad in 1283, waardoor de grotten van buitenaf zichtbaar werden en wat leidde tot de instorting van het irrigatiesysteem."

Het klooster bestond vooral uit gaten in de bergwand waar weinig meer aan te ontdekken viel en heel erg veel trappen en treetjes.
Heel erg veel.
Dus iedereen die mijn braces zag vertelde mij dat ik zo snel mogelijk de weg die ik gekomen was terug moest nemen. Want verderop werd het moeilijker en steiler en onmogelijk en niet meer om te keren en rampspoed en ellende.
Maar als je niet uitprobeert waar de grenzen liggen, ontdek je die ook nooit. Mijn bracemeneer had gezegd dat ik met die braces alles zou kunnen wat een normale knie ook kan.
Hij had gelijk! Yeah! Ik kwam veilig beneden via de steile trappetjes. Ik meen dat het er 179 achter elkaar waren of zo. In ieder geval heel veel!



Onderweg de meest prachtige paarse velden. Een bloemenweelde overal!


En ruig landschap, dat ook. 


Soms een beetje steil. Maar dat maakt niet uit. Kuilen, gaten, afgronden, als je het gewend bent, kun je ook nog bellen aan het stuur. Ik was soms blij dat ik achterin zat en niet alles zag. 




Het klooster was nog niet open voor publiek (ze zijn daar doorgaans nergens voor 10 uur open) en dus kon ik vanaf beneden de grotten nog fotograferen zonden mensen erop. 






Mooi uitzicht vanuit de grotten op de hellingen. 




Nieuwe inwoners in de grotten. Honderden zwaluwen nestelden er. 


En nog meer nieuwe bewoners. Zwerfhonden. Hele lieve honden. 


Die moesten natuurlijk wel gerespecteerd worden, al liep dat wat onhandig. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten