Nee, dit is niet de zoveelste blog van een schrijver met een heus writersblock. Ook is het niet een blog waarin ik kenbaar maak dat ik na 30 boeken te hebben gepubliceerd eindelijk mezelf afvraag of het wel de moeite waard is wat ik schrijf.
Nee, dit is een blog om jullie te melden dat ik een droge verzameling woorden van mij achter elkaar op een pagina zo helemaal niks vind. Pas als een illustrator me laat zien hoe mijn hoofdpersoon eruitziet wordt mijn tekst ineens levend. Ook voor mij. Dan zijn al die losse zinnen achter elkaar plots een feestje om te lezen. Hoe dat werkt? Ik weet het niet. Iets van 1 en 1 is meer dan 2.
Op dit moment is Margot Senden bezig met de tong tussen haar tanden en haar potlood zo mooi mogelijk geslepen om ons prentenboek In de manege te schetsen. En elke keer maakt mijn hart een sprongetje als ik een nieuwe schets zie. Oordeel zelf: het is toch een schatje, Maud met pony Spikkel. Zo'n droppie dat je meteen mee naar huis zou willen nemen in je binnenzak.
Het verbaast me dan ook dat illustratoren vaak zo onzichtbaar zijn bij boeken. Hun naam staat soms niet eens op de cover en als ik de nominaties bekijk van de kinderjury dan staat daar 'mijn' boek Faiza is mijn held. Maar voor mijn gevoel is het 'ons' boek. Het boek van Jenny Bakker en mij. Zonder haar geweldige, kleurrijke cover zou het boek niets eens opvallen in de boekwinkel. En dan nog al die prachtige plaatjes binnenin!
In recensies wordt het werk van de illustratoren vaak afgedaan met een enkel zinnetje. 'Levendige illustraties die goed bij de tekst passen' staat er dan bijvoorbeeld. Nee, recensenten, het zijn die illustraties die de tekst doen leven. Kijk er eens serieus naar en waardeer ze.
Zo, dat wilde ik maar even gezegd hebben.
mooi opgemerkt! en absoluut een compliment waard
BeantwoordenVerwijderenwow wat een mooi blog.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen en ook heel fijn om te horen als illustrator natuurlijk :D
Wat een heerlijke blogpost, dank je wel! Daar knap je als illustrator van op.
BeantwoordenVerwijderenZo is het maar net. Wij verbazen ons ook altijd dat schrijvers heel veel aandacht krijgen, maar het illustreren van een verhaal is heel intensief en belangrijk. En natuurlijk hulde aan Jenny Bakker!
BeantwoordenVerwijderenRake blog! Ik voel het ook zo aan.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Netty. Heel blij ben ik met je verhaal.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Netty, een echte opsteker voor menig illustrator
BeantwoordenVerwijderenHear hear! Je verwoordt precies wat ik het voel in mijn samenwerking met Geertje van der Zijpp! Ik voelde hetzelfde sprongetje toen ik haar schets zag van mijn Hansje Fokkemast. Het personage in je hoofd staat ineens in levende lijve voor je en je kunt het a.h.w in je armen sluiten. Ik vind ook beslist dat illustratoren meer waardering in de aandacht verdienen.
BeantwoordenVerwijderenBernique Touw