Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

zondag 1 april 2012

We hoopten dat we Paul van Loon zouden krijgen ...


Regelmatig bezoek ik met heel veel plezier scholen om te vertellen over mijn inmiddels dertig boeken. Bijna altijd is dat fantastisch. Kinderen stimuleren mij met hun vragen, ik stimuleer de kinderen door te laten zien/horen hoe ik mijn boeken verzin en schrijf. Maar heel soms gaat het fout. Fout al bij de start en het komt niet meer goed. Vorige week overkwam me dat.
Omdat Faiza is mijn held! in de tiplijst staat van de Nederlandse Kinderjury (Stem! Stem!) werd ik uitgenodigd. Maar ik was een soort van troostprijs :-(
'We hoopten dat we Paul van Loon zouden krijgen,' opende de juf mijn klasbezoek. 'Maar u schrijft vast ook mooie boeken. Uw naam ben ik vergeten, maar stelt u zich zelf maar even voor.'
Het kostte me wat tijd en inzet om de kinderen uit hun wat-hebben-we-weer-een-pechdag-houding te krijgen. Over Faiza werd een vernietigend oordeel geveld: 'Die hond had ze beter kunnen laten verzuipen,' beet een brutaal jongetje me toe. 'Ze schijten heel de stad onder.'
Mijn paardenboeken - op plattelandsscholen steevast een garantie voor veel ah en oh en wil-ik-hebben en lees-eens-wat-voor - konden hier niet op belangstelling rekenen. Waarschijnlijk hadden de kinderen uit deze overvolle flattenwijk nog nooit een levend paard gezien, buiten dat van Sinterklaas misschien.
Toch kwamen er uiteindelijk veel vragen en werd het gesprek over en weer geanimeerd. Het tij leek gekeerd.

Voorlezen

Maar ik had even buiten de diehards gerekend die echt Paul wilden. Toen ik voorstelde een stukje uit Faiza voor te lezen werd mij Raveleijn van Paul van Loon onder de neus gedrukt: 'Lees hier maar uit voor.'
Gggrrrrrrmmmpppfff.
Of ik Paul van Loon ook persoonlijk kende, werd er gevraagd. Nee, helaas niet, al had ik hem wel ooit een hand gegeven. Dat dan weer wel. Kende ik dan ... hier volgde een hele rits namen van schrijvers waar ik niet wekelijks mee borrel of inspirerende werkbesprekingen houd. Ja, ze zijn soms wel vriend van me op Facebook of Hyves, maar telt dat echt?
'En Geronimo dan?'
Ik kon erop wachten.
'Nee, jongens en meisjes, Geronimo en ook zijn zus Thea bestaan niet echt.'
'Wel!'
'Nietes!'
'Welles!!!'
'Kom op, groep 6! Jullie geloven toch niet echt meer in Sinterklaas en schrijvende muizen?'
Mokkend trokken de kinderen zich terug achter hun vertel-mij-wat-gezicht.

Genadeslag

Toch leek ik een deel van de klas te kunnen overtuigen van het feit dat ik echt fantastische boeken schrijf. Of ik zelf ook kinderboeken las, vroeg een belangstellend meisje.
'Jazeker, ik lees heel veel boeken van collega's.'
'Van wie dan?' vroegen ze. Ik noemde wat favoriete schrijvers, waarbij Joke van Leeuwen nog altijd een toppositie inneemt.
Toen zag een goochem jongetje zijn kans voorbij komen. Een inkoppertje en ik trapte er met grote voeten in. 'Als u zegmaar vakantie heeft, leest u dan uw eigen boeken?'
Ik legde uit dat een schrijver haar eigen boeken tig keer gelezen heeft tijdens het schrijven, tijdens het redigeren, tijdens het beoordelen van de illustraties bij de tekst. Vaak wel zeven tot tien keer, dus dan zou het niet meer zo boeiend zijn om een boek nog eens te lezen in de vakantie.
'Wat leest u dan?'
'Nou, bijvoorbeeld de nieuwe kinderboeken van collega's die net uit zijn.'
Stom, stom!
'Ook die van Paul van Loon?'
Nog niks in de gaten: 'Jazeker, ook wel eens die van Paul, want hij schrijft leuke boeken, vind ik.'
'Nou dan! Zie je nou wel! Waarom zouden wij dan wel uw boeken lezen in de vakantie.' Demonstratief werden er links en rechts wat boeken van Paul uit de kastjes opgedist.
Hierna kwam het niet meer goed ...

Gelukkig vond ik bij thuiskomst een mailtje in mijn inbox van een meisje bij wie ik een paar dagen eerder in de klas kwam:
Jij bent bij ons in de klas geweest, dat vond ik hartstikke leuk!
Ik wil nu net als jij ook een boek schrijven! Heb jij misschien een paar tips voor mij?
Jou boeken zijn trouwens hartstikke leuk en grappig! En je bent hartstikke lief ;-)


Ik ga haar snel wat tips sturen.

En omdat ik geen slechte verliezer wil lijken kunt u hierop klikken om op de site van Paul van Loon te komen.

7 opmerkingen:

  1. Hilde Heynickx1 april 2012 om 10:28

    Oh, vreselijk om op zo'n manier voor de klas te staan! Maar inderdaad ook een troost dat je met sommige bezoeken echt een verschil kunt maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het heeft je in ieder geval een leuke blog opgeleverd. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O Netty, wat zal dat een zwetende middag voor je geweest zijn!! Wat zijn tegenwoordig de kinderen van een groep 6 bij de hand, hè? Op het brutale af... Pffttt... je hebt je kranig geweerd en de reactie in je mailbox is natuurlijk de spreekwoordelijke grote pleister op de wonde van die dag... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Misschien moet je volgende keer verkleed als muis, nee nog beter, verkleed als Paul van Loon komen?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. O ja, goed idee! Ik ga mijn zonnebril eens opsnorren!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een hilarisch verhaal! Als hondenliefhebber zou ik me op mijn ziel getrapt voelen door die opmerking over honden. Je hebt het incident heel sportief opgevat, vooral door je link naar Paul van Loon. Ik reageer zelden op blogs, maar dit moest ik even kwijt. Ik heb je column met een grote grijns gelezen, bedankt voor je humor!

    BeantwoordenVerwijderen