Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

maandag 9 december 2013

Marokko 4 - Heetgebakerd

Onze onvolprezen gids Mohamed gaf ons drie belangrijke tips op de eerste dag van onze reis:

1. Kijk in Marokko niet om je heen naar al het moois dat ons land te bieden heeft, maar kijk naar de grond voor je. Dat was niet om ons nederigheid aan te praten, merkten we al snel. Veel straten, trottoirs (als ze al die naam mogen dragen), steegjes en vloeren zijn bezaaid met grote gaten, losse stenen, uitstekende putdeksels, stukken rottend vlees soms in de medina, net boven de grond afgezaagde paaltjes, ezelspoep, ongelijke treden van een trap, ultrahoge stoepen en ga zo maar door. Gelukkig dragen alle moeders hun kindjes op de rug, ze zouden echt niet met een kinderwagen door de stad kunnen laveren. Gehandicapt moet je er al helemaal niet zijn, dan kom je nergens meer.

2. Je mag niemand fotograferen in uniform. Dat mag niet omdat het niet mag. En er stonden er veel! Mannen in uniform. Het wemelde in elke stad en in elk dorp van de snerpende politiefluitjes waar een agent met keurige witte handschoentjes aan vastzat. Hun belangrijkste taak leek te zijn de mensen te attenderen: Pas op, ik sta hier, hoor! Vooral de laatste dagen in Marrakech kwamen we ze zowat om de honderd meter tegen. Er was een belangrijk internationaal filmfestival in de stad. Dat betekende dat alleen al op elke kruising met stoplichten een agent stond, want veel chauffeurs schijnen te denken dat een rood stoplicht alleen betekent dat je moet stoppen als er een agent met fluitje bij staat. Verder zagen we overal Koninklijke paleizen of buitenhuizen, arsenalen, garnizoensgebouwen enzovoort die een stevige muur hadden met om de zoveel meter een bewaker met stevig geweer. We kregen de indruk dat minstens een kwart van de bevolking van Marokko bewaker of agent zou moeten zijn.

3. Alles mag verder in Marokko, behalve ruzie zoeken op straat. Deze tip leek me wat onlogisch. Wie zou er nu ruzie willen zoeken op straat? Dat is in mijn beleving iets voor dronken jongens die 's avonds laat door de straat zwalken en dan iemand zinloos aanvallen, waarover je dan leest in de krant. Maar in Marokko bleek dat anders te liggen. Niet door de drank, die wordt daar niet veel genuttigd. Nee, daar raken ze snel over hun theewater, daar komt die uitdrukking blijkbaar vandaan. Elke dag zagen we of hoorden we wel een straatincident met veel schreeuwende mannen. Soms 's nachts, onder ons slaapkamerraam. Maar ook onderweg zagen we diverse keren mensen pogingen doen om op de vuist te gaan, vaak met een agent die zei dat iets niet mocht of juist wel moest. Sta je met je dikke bus midden in een smal straatje het hele dorp te blokkeren, met als gevolg een lint van toeterende auto's achter je (want dat kunnen ze heel goed in Marokko, toeteren om alles en tegen alles) dan moet zo'n agent je natuurlijk niet proberen op te jagen. Want je staat net even met je verre neef, die je al een tijd niet meer zag, te bespreken hoe het met je vader gaat, en met je broer Mustafa, en je broer Ibrahim, en je neef Mohammed en en en en ... Dan stap je dus uit om die agent een lesje te leren. Met gebalde vuisten en veel geschreeuw. Het toneelstuk wordt dan beëindigd door een aantal stevige omstanders die je bij armen en nek pakken om erger te voorkomen. Het leek op wat we bij de vakbond 'ketelmuziek' noemden. Veel geschreeuw om niets. Het zal wel komen door de vele zon, maar een beetje heetgebakerd leken sommige mannen me wel. En een beetje wars van uniformen, dat ook. Gelukkig waren er altijd meer vredestichters die ertussen sprongen dan ruziezoekers, dus tot echte klappen kwam het zelden.

De 'bewaker' op de foto mocht wel gefotografeerd worden, hij stond voor de sier bij een Mausoleum.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten