We reden door de bergen van Marokko. Er was ons een fotostop beloofd, ergens boven, na de haarspeldbochten, waar we een prachtig uitzicht zouden hebben over het stuwmeer beneden. Op de zanderige plek waar wat ruimte was gemaakt om de bus te laten stoppen, stond uiteraard koopwaar. Op het moment dat de eerste passagiers uitstapten, verscheen hollend de verkoper uit een huisje, een stuk van de weg vandaan. Hij beheerste zijn talen!'Mooie kerststal, mooie kerststal kopen,' bleef hij herhalen.
En ik moet zeggen, ik vond deze huisvlijt werkelijk schitterend. Waarschijnlijk verkocht hij ze in de zomer als 'echte berbertenten'.
Josef en Maria had hij er ook bij. Er lagen wat piepschuim poppetjes, met een doekje omwikkeld en wat ogen erop getekend.
Of hij ook een kindje Jezus had, vroeg ik.
Nee, kindjes Jezus, daar deden de berbers niet aan, die moest ik zelf maar knutselen. En hoe slim waren ze gemaakt, had ik dat wel gezien?Hij trok de 'middenpaal' uit de tent en het geheel klapte neer, zodat het net als een echte berbertent verhuisbaar was en mee in de koffer naar Nederland zou kunnen.
Dus u begrijpt het al, deze dagen staat er bij mij een prachtige 'berberkerststal' waarin helaas het kindje Jezus ontbreekt. Maar de kerstvreugde is er niet minder om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten