Een verse vliervlinder

En daar lagen we dan, of zaten gehurkt of stonden wiebelend op een krukje. In heemtuin de Blekert in Schijndel. In extase voor een wit laken met een vlinderlamp ervoor. Camera's in de aanslag. Gapend, want de echte interessante vlinders lieten zich pas zien vanaf een uur of twaalf. In de nacht dus.
Een 'vlinderoloog' die waanzinnig veel Latijnse en ook Nederlandse namen kende van dat fladderende gespuis, legde ons steeds uit wat we zagen. Helemaal enthousiast werd hij toen hij een gele, verse vliervlinder ontwaarde op het doek. Vers, lieten we ons uitleggen, was een vlinderterm voor nog niet beschadigd en gerafeld. Hij was ook erg mooi, zeker weten. Maar het laken wapperde iets te veel in de wind om hem door mijn slechte camera scherp vast te leggen.
In een schriftje noteerde de vlinderman de aanwezige vlinders, regelmatig haalde hij een klein potje uit zijn zak waar een ondefinieerbaar microvlindertje in verdween. Dat mocht dan een nacht in zijn koelkast staan, waarna hij het diertje vandaag minutieus aan een onderzoek zou onderwerpen om daarna weer vrij te laten. Dat vond ik dus eigenlijk wel zielig.
Want gaandeweg de nacht ging ik van die beestjes houden. Beestjes die ik normaal gesproken als ze 's nachts bij mij binnenfladderen, omdat ik met het raam open nog zit te werken, en die dan 'poink, poink, poink' lawaai gaan zitten maken in mijn lamp, begroet met 'Rot op, mot!' werden opeens prachtig mooi voor de camera. Ze bleken groen of geel of gestreept te zijn en niet onooglijk poederig wit.
Namen kon ik natuurlijk niet onthouden, behalve de vliervlinder die van vlier houdt. Dat was dan weer simpel. En de stippelmotjes waren stippelig, dat helpt ook.
Op de foto's zie je groene zomervlinders (maar welke ook weer) en eentje die iets met tijger in zijn naam had. Maar wat precies? Dat tijgerbeest is dus niet vers. Hij is beschadigd in zijn bontkraag (ja, nachtvlinders hebben een heuse bontkraag tegen de kou). En o ja, nachtvlinders hebben dus geen kleine knobbeltjes aan hun voelsprieten zoals dagvlinders. Dat heb ik dus geleerd.
Maar vooral heb ik geleerd om van die akelige binnenvliegdingen de schoonheid en de waarde te zien.
Dank daarvoor, vlinderman!

(Klik op een foto voor een vergroting)