Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

maandag 1 april 2013

Turkije 3 - Beetje proppen, varen maar!

'Je meent het! Ging je echt daar je leven riskeren?' vroeg een vriendin, twijfelend aan mijn geestesgesteldheid.
Ja, dat ging ik, want dat er af en toe in Egypte eentje uit de lucht valt, wil niet zeggen dat het in Turkije niet veilig is om te varen. Echt 'one hundred procent safe' vertelde de nette ballonnenmeneer.
Hij kwam de avond voor de vaart naar het hotel, nam een serieus uitziende bedaarde piloot mee die volgens de ballonnenman al 20 jaar vaarervaring heeft. De man knikte ons vriendelijk en betrouwbaar toe en beantwoordde geen enkele vraag want hij sprak geen woord 'over de grens'.
We gaven de ballonnenman allemaal 150 euro, kregen daar geen ontvangstbewijs voor terug, want 'one hundred procent safe, madam' en hij vertrok met onze 1500 euro.

Twee dagen later gingen we varen want de ochtend na onze betaling was er te veel wind.
We werden om 5 uur 's ochtends opgehaald. Niet door de man die we gesproken hadden, maar door een TTB'tje.
Een Turks Testosteron Bommetje. Zo'n driftig rennende jonge knul met pikzwarte haren en dito ogen en in een veel te strakke spijkerbroek, waarvan je hoopt dat hij zijn rijbewijs al heeft. Die veel en luid tegen je schreeuwt. Iets dat ik vertaalde als 'Madam, snel snel!!!'

Hij haalde ons op in een busje en omdat het vroeg was en leeg op straat mocht hij best met 100 en luid bellend, door de rode stoplichten, door de straten van het stadje scheuren.
Ik vreesde dat ik er goed aan had gedaan de adoptie voor hond Zjors nog snel even met mijn vriendin te hebben geregeld (zij ging niet mee) want als we op deze manier doorgingen haalden we het startpunt van de ballonvaart niet eens.

Na een ontbijtje van twee overheerlijke kringelbroodjes met jam (in ieder geval een lekker laatste maaltje) ergens in een vage gelegenheid werden we 'opschieten, opschieten!!' in een ander busje gepropt met een ander TTB'tje, want onze jonge waaghals was al gevlogen.

Nog een kwartier rijden langs allerlei akkers waar ballonnen opgeblazen werden, en daar kwamen we hotsebotsend over de zandweg aan bij onze zwerm. Of toch niet, aan de andere kant van de weg bleek nog zo'n zwerm te liggen en daar moesten we 'snel, snel, opschieten!!' wezen. In de lucht voeren al tientallen ballonnen voor ons uit. Gingen die niet botsen dan?

Van de ballonmand die we passeerden mochten we geen foto maken, want die viel al om voor de start. Gelukkig liepen er overal zwaargewichten die steeds naar de juiste plek renden als er iets om dreigde te kieperen. Toeristen en goede naam gered!

'Snel, snel!!!!' we moesten haastig in ons eigen mandje, maar dat oogde al wat vol met Italianen en Argentijnen! De ballon was bovendien van een heel andere maatschappij en de piloot had zeker geen twintig vliegjaren, ik mocht hopen dat hij al 20 vlieguren had. Moesten we daar echt wel in? Er was ons een 'eigen' ballon beloofd met onze tien gasten.
Daarover was geen discussie mogelijk, want als we niet snel zelf instapten via de handige instapopeningen werden we bij kop en kont gepakt en over de rand van de mand gekieperd.


Er zouden 16 mensen in de mand passen, was ons twee dagen daarvoor verteld. Vier per vak. Maar dat bleek een misverstand, echt waar. Er konden er gemakkelijk 24 in en als daar wat Japannertjes en Chineesjes van kleine omvang bij zaten dan kon zo, hoppa, nummer 25 er ook nog wel bij. Beetje proppen.

Restte onze piloot nog slechts een ding: we kregen een kaart met afbeeldingen hoe we ons gehurkt en tegen elkaar gepakt, hangend aan de lussen van de mand, ontdaan van camera en bril moesten opstellen bij de landing.
Juist ja.
En wat was er dan waar van het vooraf vertelde verhaal dat de piloot zo loepzuiver kon landen dat hij de mand vliegend en wel op de aanhanger zou parkeren?
Dat bleek een andere piloot te zijn dan de onze.

We oefenden met stijgende verbazing de omvalnoodlanding even droog en 'voem!!!', we vertrokken.

(Morgen een vervolg. Klik op de foto's voor een vergroting)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten