Mijn laatste blogje over Jordanië, anders zit ik jullie over een jaar nog te plagen met oude Jordanië-weetjes. Het wordt tijd om me te gaan focussen op een volgende trip :-) Tips zijn welkom.En ondertussen maak ik dan een prachtig fotoboek van de vakantie, ik kan je wel zeggen dat het bijna net zo veel werk is als een heus kinderboek schrijven.
In tegenstelling tot andere landen die ik bezocht vond ik Jordanië behoorlijk kleurloos. Tussen de beige/gele/roze/grijze rotsen en woestijn zijn bijvoorbeeld nauwelijks planten/bomen/bloemen te ontdekken. De huizen zijn wit/crèmekleurig. De tenten van de Bedoeïenen bruin.
De prachtige mozaïeken die ze er maken als huisvlijt (klik op de foto voor een vergroting) zijn ook vlak van kleur.
De struik stond bij het strand van de Dode Zee, waar wat palmen en bougainvilles zijn geplant om het een aantrekkelijk uiterlijk te geven. Elke dag moeten er sloten schaars water heen.
Het eenzame gele bloemetje vond een Bedoeïenenmeisje in de woestijn en ze bood het me aan omdat ik van haar een setje van veertien kaarten had gekocht voor omgerekend een euro. Het bloemetje is onderweg door mij gekoesterd. Bij elke overnachting kreeg het een glaasje water om in te staan. Toen het verwelkte, gooide ik het tot drie keer toe weg in de prullenbak. Het werd een keer vertrapt in de bus, toen het op de grond viel. Maar nu ligt het gekoesterd te drogen in een dik boek in mijn huis. Met herinneringen aan dat mooie meisje dat ons kilometers achtervolgde op haar blote voetjes, in de hoop nog een setje kaarten te verkopen.Soms zegt een enkel bloemetje zo veel meer dan een land vol geurende rozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten