De ijsjes zagen er een beetje jakkie uit. Blauw is voor mij oneetbaar, giftig.
Na een uurtje toog ik op weg naar de bron van die ijsjes, een paar stands verderop. Daar stond de inmiddels lege ijscokar (of het marketingbudget van die dag was op). Naast de kar stonden twee vrouwen in keurige stewardessachtige helblauwe outfit. In de stand bartafels en krukken en een groot bord waarop stond hoe goed de service van deze winkel was. Korte levertijden, gratis bezorging boven een bepaald bedrag, retourgarantie als iets niet beviel. Dat soort dingen.
En dat was het. Er was geen boek te zien in deze 'grootste boekhandel van Nederland'. En dat is natuurlijk ook wat ze zijn, een verzendbedrijf waar je boeken via internet kunt bestellen en die dan uit andermans magazijn worden verzonden.
Ik moet zeggen, het was een rustpunt in deze overweldigende kastenreeksen met boeken op de beurs, zo'n lege stand. Maar ik kreeg een beetje een 'kssst, kssst, scheer je weg-gevoel.' Hoewel ik blij ben dat ze daar mijn boeken ook veelvuldig verkopen, paste het concept totaal niet in dit boekengeweld. Een boekhandel zonder boeken van Bol.com detoneert vreselijk op de beursvloer. Om het nog een beetje aan te kleden en de klanten te lokken waarschijnlijk die blauwe ijsjes. Je kon er niks bestellen, ze stonden er waarschijnlijk om aan te geven: He, wij zijn er ook nog! Maar dat wisten we al.
Ik vergat een foto te maken, van de twee keurige dames die in het gelid stonden naast de kar. Dus dan maar een plaatje van mijn eigen boeken in de kast. Niet bestellen, gewoon afrekenen en meenemen. Altijd fijn om te zien voor een schrijver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten