De liftvlinder
De afgelopen dagen wandelde ik regelmatig op de Strabrechtse hei. Daar werden we zowat gestalkt door kleine vlindertjes. Ik kende ze niet en vroeg een buurtbewoner hoe ze heten. Zij noemen ze melkdrupje, leerde ik, maar de officiële naam die ik op een vlindersite vond was phegeavlinder. Het is een nachtvlinder die overdag vliegt. Tja. Logisch?'Ze zijn heel tam,' leerde mij de buurtbewoner, maar dat hadden we al gemerkt. Ze lieten zich niet afschrikken door onze loerende blikken en fototoestellen. Sterker nog, ze kwamen op ons af en bleven dan regelmatig een eind meeliften op een vinger of hangend aan een T-shirt. Ze vliegen niet echt handig, misschien gaat meeliften beter.
Er landde er een op de staart van Zjors. Die keek alleen verbaasd om en liet hem zitten. Dorcas besnuffelde het diertje uitgebreid. Zo vaak zie je niet een vliegding in een staart zitten. Hij durfde er niet naar te happen (wat hij wel doet naar luid brommende vliegen), waarschijnlijk was hij beducht voor een reactie van Zjors als hij zijn tanden in diens staart zou zetten. En zo gebeurde het dus dat Zjors hevig kwispelend voor ons uit liep, met de lifter wiegend vastgeklampt aan zijn staart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten