Toen liep het vreselijk uit de hand

De afgelopen weken was ik in zonnig Frankrijk en dan moet je toch een paar keer per week een vide grenier bezoeken. Om te kijken naar al die oude meuk die je toch niet meer in je kasten kwijt kunt. En wat dat allemaal kost! Dat wil je niet weten! Een eurootje of slechts 50 cent. Daar laat je dat schattige bordje of die autenthieke kopjes toch niet voor staan!

Nee, deze keer zou ik gaan voor iets wat ik gebruiken kon: een schilderijlijstje. Kon ik mooi eens een Echt Kunstwerk maken en dat inlijsten in dat lijstje dat ik zelf zou schilderen in bijpassende kleur.
Maar ja, zoals zo vaak bij mij, liep dat dus uit de hand na ettelijke vide greniers. Of zijn het vides grenier?

En nu zit ik dus met megaveel lijstjes en schilder koortsachtig Echte Kunstwerken.
Als ik opsta bedenk ik al: ha, lekker schilderen.
En dan knip ik nog wat jurkjes uit behangetjes en plak en frutsel er wat bij.
Snel, snel, want al die lijstjes schreeuwen om een Kunstwerk!
Dwangarbeid wordt dat!
Dat kun je geen hobby meer noemen.