Een lek bij de Lira?

Vanmorgen mailde ik de Lira over mijn overzicht van leenvergoedingen. Ik had namelijk het idee dat er wat uitleningen door de mazen van het representatieve netwerk waren geglipt. Spoorloos verdwenen in de grote zee van oncontroleerbare uitleningen. Uitleningen van vier boeken nog wel. Boeken die ik aan mijn lijst zelf had toegevoegd een tijd geleden.
Het betrof drie Gestreepte Boekjes en een boek dat ik twee jaar terug in eigen beheer onder pseudoniem had uitgebracht.

Ik kreeg snel antwoord: dat de boeken ontbraken lag aan het feit dat de meeste pas in 2013 waren aangekocht. Nou klopte dat 'meeste' niet. Twee ervan waren uit 2013, ik weet niet uit welke maand, oké, die tellen we nog niet mee. Twee waren er uit 2012 en daarvan was er een een Gestreept Boekje. Slecht ingekocht en weinig uitgeleend, misschien goed voor een paar euro, die mocht ook blijven zwemmen waar hij was.

Maar dan mijn eigen beheerboek. Soms laat ik dingen drukken/printen die ik de geboorte in de echte groteboekenwereld gun en waar geen uitgever commercie in ziet. Dit was zo'n boek dat het in eigen kring goed deed en ik besloot het op te sturen naar Biblion. Ondanks dat het boek geen ISBN had en was geschreven door een onbekend iemand (ik vertelde er toen nog niet bij dat het mijn pseudoniem was) werd het boek gerecenseerd en er werden er 161 van aangekocht door de biebs. Waar ik vreselijk blij mee was, want dat is tegenwoordig een cijfer dat soms een boek van een gerenommeerde uitgeverij ook maar nipt haalt.

Het boek kreeg destijds een ander label dan het ISBN, een eigen NBD-nummer. En daarin zou het probleem kunnen zitten, veronderstelde ik in mijn antwoord aan Lira.

Maar nee, dat kon het niet zijn, ook de uitleningen van zo'n label kwamen correct over. Maar het waren steekproeven die werden omgerekend.
Dat was me bekend, en ik dacht ergens gelezen te hebben dat het een grote steekproef betreft van rond de 80% van de bibliotheken.
Ik was zo blij destijds dat veel biebs het boek hadden aangekocht dat ik ging surfen in welke biebs het stond. Het betrof een boek met een regionale uitstraling en ik was blij te zien dat het van Maastricht tot aan Groningen in de biebs staat. En ik was nog blijer om te zien dat het regelmatig werd uitgeleend toen het nieuw was. Tegenwoordig kun je bij een aantal biebs met een zoekterm in een hele provincie kijken waar het is uitgeleend dus dat deed ik af en toe. Ego-strelen heet dat.

Ook kreeg ik een paar keer een mailtje van mensen die het geleend hadden en het vervolgens zelf wilden aanschaffen. Dat was helemaal leuk.
Uiteraard is het ondoenlijk om, als je veertig verschillende boeken in de biebs hebt, van alle boeken in de gaten te houden of ze goed worden uitgeleend, ik zou het eigenlijk wel willen. Maar ik wilde me nu beperken tot dit boek.

Ik mailde Lira dat ik zeker wist dat dit boek was uitgeleend, ik had het zelf gezien en van mensen vernomen.

De volgende vraag die ik kreeg: of ik kon zeggen waar het was uitgeleend, dan konden zij kijken of dat toevallig biebs waren die niet in de steekproef zaten.

Zuchtend somde ik in mijn antwoord een aantal provinciale sites op, zowat heel Nederland, dus die konden er niet allemaal doorheen geglipt zijn.

In dat geval gingen ze even verder zoeken. Dat zou een collega doen.

En jawel, rond vier uur kwam het verlossende mailtje:
Het NBD-nummer was per ongeluk niet gekoppeld aan het werk in het steekproefbestand en er waren nu toch 150 uitleningen gevonden. Zelf heb ik het idee dat het er meer zouden moeten zijn, omdat het boek ook na aankoop nog een tijdje op veel plaatsen uitgeleend was, maar het is een start, zal ik maar zeggen. Daar komt straks in het voorjaar ergens een naberekening van die een paar tientjes zal bedragen. Nou gaat het me niet om die paar tientjes, ik ben allang blij dat de bieb het goed inkocht, waardoor ik van de winst weer andere boeken kon uitgeven, maar het ging me om het onbevredigende gevoel dat iets totaal oncontroleerbaar is voor mij als belanghebbende. En als ik dan wel iets kan controleren dat het dan niet klopt.

Ik moet zeggen, dit alles was met vele mailtjes over en weer binnen een dag rechtgezet, ik vind dat snelle service. Maar ergens blijft er iets knagen. Iets over een grote zee van oncontroleerbare uitleningen.