Georgië/Armenië 1 Tbilisi

In juni 2019 bezocht ik de landen Georgië en Armenië. Twee redelijk kleine ex-Sovjetstaten met elk hun eigen cultuur en hun eigen taal. En die taal staat dan ook nog genoteerd in ieder een eigen schrift, waar wij totaal niets in kunnen herkennen.
Twee landen die hunkeren naar meer aansluiting bij Europa en de EU, hoewel Armenië nog wel op twee gedachten hinkt en ook erg Ruslandgezind is. Georgië beschouwt Rusland als de vijand en dat is op zijn minst een beetje onhandig als je dat land als grote buur hebt.
Beide landen hebben gemeen dat veel van hun landgenoten in de diaspora leven (buiten hun land dus). Qua inkomen zijn de landen behoorlijk afhankelijk van deze mensen.
Beide landen hebben weinig inwoners (ongeveer 5 miljoen en ongeveer 3 miljoen) en dus heel veel platteland. Prachtige bergen en schitterende heuvels. En heel veel aardige mensen en superlekker eten.
Dat was dus genieten!

Maar beide landen hebben ook gebieden die omstreden zijn. In Georgië gaat het om Abchazië en Zuid-Ossetië. Door Rusland en enkele vrienden van Rusland erkend als onafhankelijke staten, door Georgië beschouwd als afvallige provincies.
In Armenië gaat het om Nagorno Karabach, een door Armenië op Azerbeidzjan veroverde (zelfstandige) deelrepubliek, waarvan de status nog omstreden is. Bovendien heeft Armenië nog een conflict met Turkije waardoor de grens tussen deze twee landen ook hermetisch gesloten is.
Tijdens het reizen in deze landen is het verstandig om een beetje uit de buurt te blijven van  grenzen en je te onthouden van politieke uitspraken. En vooral de inwoners geen visie te vragen op deze conflicten, want dan is meteen elk gesprek beëindigd.
In het dagelijkse reizen merk je echter bij de plaatselijke bevolking en tijdens de ritten in de dorpen niets van deze spanningen.

In een aantal blogs laat ik jullie meegenieten van de schoonheid van de landen.
We zijn gestart in Tbilisi (nee, niet Tiblisi!), de hoofdstad van Georgië.
In een hoofdstad zie je het meest duidelijk waar een land vandaan komt en waar het heen wil. Ook hier een combinatie van ambitieuze bouwwerken en prachtige vernieuwingen en kunstuitingen naast verval en armoede. Zodat meteen duidelijk is dat dit geen 'achtergebleven' land is zoals zoveel mensen nog denken. Maar er is wel nog het nodige werk te verzetten.
Dus eerst maar even de schoonheid in plaatjes.