We genoten van de prachtige uitzichten. Bergen, bergen, bergen.
We bewonderden vergane mozaïek. Langs de weg. Opruimen doen ze hier niet aan.
Nog meer mooie uitzichten.
Uiteraard raakten we weer verstrikt in een schaapskudde. Het vee gaat begin juni naar de bergweiden.
En daarna ontmoetten we natuurlijk de koeien van het dorp.
We lunchten op de mooiste plek langs het meer.
We leerden de aardgasleidingen kennen, de ijzeren buizen boven de grond die naar elk huis lopen.
We vergaapten ons aan de eindeloze weilanden vol margrieten!
We vreesden dat deze weg toch echt een probleem zou kunnen worden. Maar de wegwerkers zeiden dat we er heus wel door konden.
En inderdaad, dit ziet er al beter uit.
Hier en daar een ruïne hoort er dagelijks bij.
Het mooiste kerkje van de streek vonden we in het bos. Maar hang dan even die schilderijtjes op!
En bij de kerk een prachtige picknickplaats. We hadden alleen nog maar dropjes.
Daarna: rozen, rozen, rozen. Overal. Bij elk kerkje, bij de benzinepomp, bij vervallen huizen. De Rozenrevolutie wordt gevierd!
Kom, dan doen we nog een kerkje.
En hoppa, nog maar eens eentje. Waarom liggen die dingen toch altijd zo hoog!
Genoeg kerken? Dan maar naar een van de vele wijnkelders van de streek. Wijn maken, dat kunnen ze wel! En gezellig dat het er was! We hebben er zin in!
Poehpoeh, dat was een lang dagje. Gelukkig zit de portier van ons hotel al op ons te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten