Herkenbaar als ex-Sovjetstaat door de treurige flats hier en daar, de kolchozen die haveloos achterbleven in het landschap en de instortende fabrieken. Maar die aanblikken overheersen zeker niet.
Mooie steden vind je er niet. De steden zijn recent gebouwd, vanuit hun historie trokken de mensen met hun kuddes als nomaden door het land met in de lange koude winter een vast onderkomen in stallen en vestigden ze zich niet in grote gemeenschappen.
Ik vertel in mijn blogs lukraak over wat me opviel, verbaasde of verraste. Ik herhaal vaak de woorden van mijn gids of andere mensen die ik sprak zonder ze te verder te kunnen verifiëren. Er is een redelijke persvrijheid, Kirgizië is een republiek met een president die niet al te veel aandacht vraagt (er is nergens een beeld of foto van hem te zien), de mensen kunnen vrijelijk met ons als toeristen praten. Veel jonge mensen spreken Engels of Duits. Op het voortgezet onderwijs moeten ze een van deze twee talen leren, naast het Kirgizisch en Russisch. Dat vrijwel iedereen Russisch spreekt komt mede doordat het land geen geld heeft om de schoolboeken te vervangen die traditioneel Russisch waren.
De jonge hoofdstad Bishkek of Bisjkek bevat dan ook niet meer dan een handvol bezienswaardige gebouwen en is zeer overzichtelijk ingedeeld in straten die Noord- Zuid lopen of Oost- West in keurige blokjes. In het centrum zijn de straten 'een soort van' geasfalteerd. Kom je iets buiten de hoofdstraten dan rijd je op stoffige zandwegen met heel veel kuilen. Heel veel straten in Bishkek worden op dit moment opnieuw geasfalteerd, maar ondertussen slalomt het verkeer er gewoon, tussen de wegwerkers door, verder op het grind en het zand. Zo ook op de enkele grote wegen buiten de stad. Een weg afsluiten is onmogelijk, want er zijn geen omleidingen mogelijk als er maar 1 weg van A naar B gaat. De vaste grap in onze minibus was dan ook steeds: de weg is weer weg. Stuurmanskunst is vereist als je hier wilt rijden.Bishkek met zijn wijken en bijbehorende dorpen heeft ongeveer 1,2 miljoen inwoners, van de zes miljoen mensen die er wonen in Kirgizië. Omdat er maar enkele flats staan en het merendeel van de mensen in vrijstaande huisjes woont is de oppervlakte van de stad groter dan Parijs.
Waar je ook bent in Kirgizië, overal zie je besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Zo'n 90% van het land is bergachtig en veel toppen zijn ook in de hete zomers bepoederd met sneeuw. Tijdens een rondreis reis je voornamelijk over de vlaktes, af en toe een bergpas passerend. Op de meeste plaatsen kun je de bergen niet over, dus een bergketen fungeert ook als buffer. De grens met China bestaat voornamelijk uit een onneembare bergketen, een natuurlijke muur dus.
(Klik op een foto om een vergroting te zien)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten