Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

zondag 10 juni 2018

Kirgizië 9 - Een Alakyis maken deel 2

( Lees hier deel 1)
In plaats van het ons bekende zeepsop, kwam er enkel een gieter warm water tevoorschijn. Er werd een in mijn ogen geringe hoeveelheid water over ons ontwerp gesproeid. Waarschijnlijk heb je veel minder water nodig als je het werk inpakt in een chi (een rieten mat) in plaats van in het ons welbekende bubbeltjesplastic. Het water verspreidt zich verder tijdens het proces, door plastic kan het niet heen als je rolt. Verder veronderstel ik dat de vilters bij ons ooit begonnen met vilten in resten verpakkingsmateriaal die anders toch werden weggegooid, inmiddels wordt het plastic speciaal in rollen geproduceerd voor het viltwerk. Wellicht een overweging waard voor het milieu om ook enkel rieten matten te gebruiken? Het leverde ook nog eens veel minder geklieder op omdat er maar zo weinig water wordt gebruikt.


Het viltwerk werd daarna niet platgedrukt of aangevilt, het werd meteen opgerold en ingepakt in een katoenen laken met wat touw eromheen. Nog wat laatste water eroverheen om het katoen nat te maken en klaar was deze fase.





Een oude fietsband deed vervolgens dienst als handige roller. Een vrouw trekt aan de fietsband waardoor het werk over de grond rolt. Drie personen (of meer of minder naar gelang de grootte van je werk) lopen achter de rol aan en trappen synchroon op de rol in een cadans die de voorste vrouw niet hindert. Zo werd er ongeveer een half uur gerold en getrapt, heen en weer over het betonnen erf.
Wij konden onze nieuwsgierigheid bijna niet bedwingen, gewend als we waren aan het tussentijds kijken of alles nog goed in de rol zit en hoe ver het viltproces al is. Maar niet Big Mama, zij wist precies wat zich daarbinnen in de rol afspeelde en wanneer we mochten stoppen.



En daar kwam de verrassing, inderdaad, toen het werd uitgerold kwam er een keurig dik vilttapijt uit.
Dat werd op het hek voor het huis gehangen om in de zon te drogen. Maar het was nog niet klaar werd ons verzekerd. En in plaats van relaxen op het erf konden we nu alvast starten met het maken van een shirdak...
(Vervolg in deel 3 omdat er maar beperkt foto's in een blog kunnen)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten