Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

maandag 29 juli 2013

Tsjechië 3 - The wiefoek is broken

Oeps, een gat


Terwijl we van de ene camping via mooie landweggetjes naar een volgende camping rammelden, klonk ineens dat geluid dat ik al zeker 35 jaar niet meer gehoord had. Een overduidelijk gat in de uitlaat. Nu had ik vroeger een handig mannetje bij de hand (de bestuurder van die Lelijke Eend die steeds een rotte uitlaat had) die zoiets snel fikste met een opengesneden bierblikje en wat ijzerdraadjes. Dus ernstige zorgen maakten we ons niet, de Tsjechen staan tenslotte bekend om hun handigheid en vernuft.
Twee middelbare dames (wij dus) doken een paar uur later op de camping op hun buik in het enkellange gras om de toestand onder de duistere camper te beoordelen. Dat viel tegen: geen gat, maar de uitlaat was na de demper volledig doormidden gebroken. De demper zwieberde gevaarlijk op en neer. Geen toestand om eens even 1200 kilometer snelweg naar Nederland mee te nemen.

'Geen nood: we bellen de ANWB.'
Nou vergeet het maar. Tegen de tijd dat mijn beltegoed op was, hadden we nog geen verbinding. En we kregen niet eens te horen hoeveel wachtenden er nog voor me waren.

Onze wiefoek was broken


Dus toog ik naar het bier- en vetteworsttentje naast de zwembadpoel (een zwembad in Tsjechië heeft vaak een groot grasveld ernaast en dat is dan tevens camping :-)) en probeerde aan het meisje dat twintig woorden Engels verstond en er zes sprak uit te leggen dat we een garage nodig hadden. Want onze 'wiefoek' was broken. Het Engelse woord voor uitlaat had ik niet paraat en zou ze vast ook niet verstaan, maar in mijn Tsjechische boekje vond ik het woord voor uitlaat výfuk en dat moest dan ongeveer klinken als wiefoek, stond er.
Nee, een garage hadden ze niet. Niet in dit dorp en ook niet in de regio. Maar ze hadden wel handige mannetjes. Die hadden ze plenty.

Vertrouwen


Met veel overbodig geluid riep ze enkele gevaarlijk uitziende mannen (heel breed, heel kaal en heel veel tattoos) van hun biertafeltje vandaan. De mannen belden zich een slag in de rondte voor me. Eindelijk, na een stuk of twintig telefoontjes hadden ze een handig en beschikbaar mannetje te pakken en dat zou zich morgen rond negen uur bij ons vervoegen. Ik vroeg het nog zes keer na in mijn beste Tsjechisch of ze echt bedoelden wat ik verstond. Daarop kwam een drietandige oude man die wat Duits sprak te hulp, gevolgd door een jonge knul die zelfs Nederlands sprak (hij had een tijd in Nederland gewerkt).
En ja hoor, er zou morgenochtend echt iemand komen. Maar om 9 uur betekende hier tussen 8 uur en 10 uur, met nog wat marge. We moesten vertrouwen hebben, dat ging echt goedkomen.
Dat had ik toch mooi geregeld met mijn tattoojongens. Nu kon ik ontspannen gaan zwemmen, morgen zouden we worden gered. Heus!

Wordt vervolgd.

(Omdat de kapotte wiefoek niet fotogeniek was, plaats ik maar een foto van een kapot bord met leuke kindertjes erop. Kapot is kapot tenslotte.)

1 opmerking:

  1. Die kindjes op het bord lijken wel de Tsjechische versie van Suske en Wiske?

    BeantwoordenVerwijderen