(Dit bericht stond eerder op mijn oude blog)Je zult maar negen maanden in een hok moeten wachten tot er iemand komt die zegt: geeft niet dat je een dagje ouder bent, kom maar mee. En dan, als je net ervaren hebt wat het is om weer een eigen grasveldje te hebben om te liggen soezen in de zon, als je net dikke maatjes bent met je nieuwe hondenbroertje, net je eerste kampeervakantie meemaakt (nee, niet tegen alle tenten plassen! Oef!) …
Als je dan ineens zo ziek wordt dat je bijna doodgaat, dan heb je toch wel vette pech! Dat overkwam lucky Loeky dus, waardoor hij unlucky Loeky werd. Gelukkig was daar net op tijd Lisette, de dierenarts die hem redde door op Hemelvaartsdag gewoon 's avonds drie uur voor hem uit te trekken en hem onder een warme lamp in haar keuken te leggen, te vertroetelen en te enten. Wat niemand verwachtte gebeurde toch: Loeky haalde de ochtend, en de ochtend daarna en de ochtend daarna.Gezond is hij zeker niet, de foto van zijn lever ziet er onheilspellend uit, maar voorlopig huppelt hij weer even blij rond hier in huis. Elke verwendag die hij nog kan krijgen, pikt hij dankbaar mee!
Hulde aan Lisette van Lieshout uit Haarle/Tubbergen, een kanjer van een dierenarts, die knokt voor elk dier. En een prachtig leuk mens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten