Of we ook naar de vallei met ... uh ... je weet wel ... nou ja, of we daar dus ook gingen kijken, vroeg ik aan onze gids Mustafa.
Hij begreep me uitstekend en vertelde dat eigenlijk alleen de duivenvallei en de kamelenvallei op het programma stonden, maar als ik graag naar de 'zuilengalerij' wilde dan kon hij dat zeker met de chauffeur regelen.
Van alle foto's die ik over Cappadocië vooraf zag waren deze me het meest bijgebleven, omdat het bijna geen natuurverschijnsel leek te kunnen zijn.
Misschien kon ik zo'n achtergrondje nog eens mooi verwerken in een verhaal, toch?
Dus hup, wij togen daarheen.
De vallei kreeg vooraf allerlei namen van ons. Het klonk allemaal een beetje goor.
Dus uiteindelijk besloten we het de viagravallei te noemen, een passende en toch keurige naam.
Rondom de vallei alleen de bekende bussen vol Japanners met fototoestellen.
Nee, dat zat wel goed, het was echt een serene plek, niks mis mee!
Ooit spuwde hier een vulkaan een berg tufsteen naar buiten. Regen en wind deden de rest en lieten de delen waar harde stenen in zaten ongemoeid. Het ziet er wat wonderlijk uit, bijna geboetseerd door zorgvuldige handen in plaats van geërodeerd.
Als je goed op de tweede foto kijkt zie je dat er ooit iemand in een - ahum - 'zuil' is gaan wonen. Een wonderlijke woning.
(Klik op de foto's voor een vergroting)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten