Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

zaterdag 20 april 2013

Turkije 12 - Groenten en fruiten

Onze gids, de Turkse Tukker Mustafa heeft het tijdens onze reis zo vaak gezegd, groenten en fruiten, dat ik het nu heel normaal vind klinken. Waarom hebben fruiten eigenlijk geen meervoudsvorm.

Afijn, de eerste dag reden we dus ongeveer 400 kilometer langs de zuidkust van Turkije en Mustafa wees ons wat er allemaal verbouwd werd. Je kunt het zo gek niet verzinnen wat groenten en fruiten betreft of het groeit wel ergens in Turkije.
Behalve cocosnoten, die dan weer niet.
Honderden kilometers aardbeien. En dan van die heerlijke sappige! Om een verlengde oogst te hebben groeien ze in het vroege voorjaar in eindeloze plastic koepelkassen. Kilometers lang. Als de zon daarop schijnt moet je er maar niet meer gaan oogsten, je valt al flauw voor je je eerste kistje vol hebt.

Wat meer naar het binnenland, waar een landklimaat heerst: kilometers aardappelvelden. Die aardappels (en ook sinaasappels en zo) worden 's winters heel slim opgeslagen in al die grotten die er in het bizarre steenlandschap zijn ontstaan. Goedkope koelcellen dus die altijd vorstvrij blijven.
Bij de zeer uitgebreide buffetten die we twee maal daags voorgeschoteld kregen leerden we dat die saaie aardappel van ons die hier alleen als stamppot of als aardappel wordt opgediend heel wat meer in zijn mars heeft. Eet een paar maanden met de Turken mee en je schrijft zo een boek over vijftig tinten aardappel. En dan hebben we het nog niet gehad over al die andere gerechten waar ze mee kunnen toveren.
En die zoete toetjes waarbij je elke avond moet kiezen uit minstens tien soorten pudding en gebak.

Op de eerste foto de moerbeivruchten die ik voor het eerst proefde en waar ik meteen aan verslingerd was.
Op de tweede foto de schalen vol sinaasappels en granaatappels die we overal onderweg in stalletjes zagen. Zelfs in de afgelegen kloof waar we wandelden. Het kost daar echt geen moeite om aan je dagelijkse vitamineshot te komen. De vruchten zien er wat onooglijk uit, maar de smaak van het sap is geweldig!

Op de derde foto een schaal met pepertjes, die ook in alle soorten en maten de dis sierden. Maar waarom ze er staan weet ik niet, ik heb ze een keer geproefd en dat was echt voldoende! Volgens mij moet je die echt niet zo eten.
Op de buffetten lagen overigens ook altijd hele schalen met kruidentakken. Niet een paar blaadjes munt of selderie, nee je neemt meteen een paar flinke takken, ook van de kruiden die je niet herkent, en knaagt die lekker op. Ook de lenteuitjes werden zo rauw door de Turken gegeten als bijgerecht. Dat vond ik toch ietsje te pittig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten