Of ik, vanwege de hitte, in mijn (niet te korte) rokje mee naar de stad kon, vroeg ik mijn gids. Het is tenslotte een (gematigd) islamitisch land. Dat was geen probleem, vertelde ze me. 'If you feel comfortable in it, you can do it'. Uit haar blik las ik: maar ik zou er never nooit zo bij gaan lopen!
Ondanks dat 75% van de bevolking moslim is, zag ik in tien dagen slechts drie hoofddoekjes (naast de hoofddoeken die de vrouwen in dorpen droegen tegen het stof) en vrijwel nergens zag ik gesluierde mensen of boerka's.
Nadat het land zich ontworsteld had aan de Sovjet Unie bezat het land slechts drie grote moskeeën. Inmiddels staat er echter een moskee in elk dorp en diverse in elke stad. Er staan inmiddels meer moskeeën dan scholen in het land, zegt men. Men is bang voor oprukkende islamterreur, maar tot op heden valt het mij als bezoeker reuze mee. De oproepen voor gebed heb ik nauwelijks gehoord. Mensen deden niet massaal mee aan de ramadan, al viel het wel op dat ook hier het veelal de jongeren zijn die zich wel als een 'echte moslim' proberen te gedragen en die dus meedoen aan de ramadan.
Ik was blij dat onze jonge chauffeur al een van de eerste reisdagen een fout maakte door niet wakker te worden om te eten om drie uur 's nachts, waardoor hij de ramadan volledig af moest breken. Het waren bloedhete dagen en lange tochten en dan is een chauffeur die van vier uur 's ochtends tot acht uur 's avonds geen druppel water drinkt geen gelukkige combinatie met de slechte wegen in het land. Waar ook nog eens op alle mogelijke onverwachte momenten een koe, een schaap of een paard oversteekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten