Een nieuw blog


Blog van kinderboekenschrijfster Netty van Kaathoven. Zoek je informatie over een van mijn boeken klik dan rechts op het juiste label en je krijgt de selectie die je zoekt.
Blogs over enkele reizen van me vind je ook door op het juiste label rechts te klikken.
Wil je me ergens over benaderen mail dan naar zjors#casema.nl en vervang daarin de # door een @

zondag 17 juni 2018

Kirgizië 38 - Eten (en slot)

Wat we dan aten daar, is een wederkerende vraag aan me.
Nou, laat ik voorop stellen dat ik in landen ben geweest waar ik slechter te eten kreeg. Ondanks dat ze niet rijk zijn, hebben ze altijd voldoende en ook smakelijk eten.
Op tafel staat vrijwel altijd standaard de hele dag een schaal met een soort gistbroodjes in olie gebakken. Vergezeld van een paar schaaltjes zelfgemaakte jam. Duindoorn, frambozen, abrikozen, wat er in de regio maar te krijgen is. Die zoete en vette broodjes doop je dus in de jam.



Dan staan er ook vrijwel altijd gedroogde abrikozen en een schaal met snoepjes en thee, veel thee. Bij elke maaltijd dus, die snoepjes en die thee.


In de ochtend vaak vergezeld van pannenkoekjes, gebakken eieren, noedelsoep, havermoutpap of iets dergelijks.
In de middag komt er iets van bonensoep of noedelsoep bij of een gerechtje met filodeeg en wat vaags ertussen. Altijd wat warms bij de maaltijd en altijd veel thee (koffie kennen ze van oudsher niet, maar is nu verkrijgbaar voor de toeristen in de vorm van nescafé).



's Avonds ook een warm gerecht met soep, rijst, pasta of deeg gevuld met vaag gestoofd vlees van een vaag beest en wat wortel en prei. Een klein schaaltje met een paar blaadjes sla, een tomaat en wat schijfjes augurk is de groenvoorziening. Groenten kennen ze er verder vrijwel niet, alle groenten moeten worden ingevoerd daar het land vrijwel volledig bestaat uit kale bergen waar niets op groeit behalve gras. Dat gras zorgt ervoor dat er veel vlees te verkrijgen is. Of ik schaap at of geit of paard of rund en welk onderdeel dan van het dier kon ik als vegetariër niet onderscheiden. De kip en de eend van de barbecue kon ik nog wel herkennen. De meeste dieren daar hebben het op de flanken van de bergen heel wat beter dan onze bio-industriebeesten, dus ik had niet te veel wroeging naar het dier dat daar lag. Soms kregen we gebak of ijs na.



Ik moest dus volledig omschakelen naar vlees, koolhydraten en suikerbommen, iets wat ik thuis niet eet. En ik miste mijn groenten, mijn bonen, mijn noten. Maar 's lands wijs 's lands eer is mijn devies en ik kon er goed op functioneren.


Waar ik me niet aan hield is hun voorliefde voor wodka en bier. Ik vond toch in elke plaats wel ergens een winkeltje dat een flesje wijn op voorraad had. De kwaliteit was niet altijd super, maar de ambiance zorgde ervoor dat het verrukkelijk smaakte.

En zo werd ons eten bereid, heerlijk gestoofd op een koeienmestvuurtje:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten